ಸೋಮವಾರ, ಆಗಸ್ಟ್ 22, 2011

ಹರ್ ಏಕ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಝರೂರಿ ಹೋತಾ ಹೈ... :)


                
 ಹ್ಹ... ಹ್ಹ... ನಾನು ಹೀಗೊಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆಂದು ಕನಸ್ಸು-ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅಂದು ಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ! ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಸಾಕು, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅವನ ಆಟಾಟೋಪ ಹೇಳ ತೀರಲಾಗದು... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಣಿಸಿದರೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಂದವಾಗಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾಗರವನ್ನೇ ಹರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ!! ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಆ ಆ ಭಾವನೆಯನ್ನೇ ಮನಸೇಚ್ಛ ಅನುಭವಿಸಲು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ!! ಕೊನೇಗೆ........ ಸುಮ್ಮನೆ..... ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಆಹ್ಲಾದತೆಯನ್ನ ಉಂಟುಮಾಡಿ ತಣ್ಣಗಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ....

         ಆದರೆ ಅವನ ನೋವನ್ನ ಮಾತ್ರ... ಅಬ್ಬಬ್ಬ!! ಬೊಬ್ಬೆಹಾಕಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ!! ಅವನು ನೋವು ಪಟ್ಟದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಧಾರಕಾರವಾಗಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ಬಂದಿಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಅಂದಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟುವಹಾಗೆ ಇಲ್ಲ!! ಹಾಗೇ... ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಅವನ ನೋವು ಮರೆತೇ ಹೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತೆ ಅಂತೀನಿ!! "ಏನೋ ಇದು... ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ತರ ಅಳ್ತಾ ಇದೀಯಾ?? ನಾಚಿಕೆ ಆಗಲ್ವಾ ನಿಂಗೆ??? ಹೀಗೆ ಅಳುವಂತದ್ದು ನಿಂಗೇನಾಯ್ತೋ?? ಹ್ಹೆ.. ಹ್ಹೆ... ತೇಟ್... ಕೆಂಪುಮೂತಿ ಮಂಗನೇ ನೀ..." ಅಂತ ನಂಗೆ ಛೇಡಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ!! ನನ್ನ ಕಣ್ಣೋ.... ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ತನ್ನ ಕಣ್ಣೀರನ್ನೇ ಮರೆತು, ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತುಬಿಡುತ್ತದೆ!! "ಇವನು ನಿಜವಾಗಲೂ ಮಂಗನೇ!!" ಅನಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೋ ಅದಕೆ..! "ಅಲ್ಲ ಕಣೋ.. ನೀ ಇಷ್ಟು ನೋವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ.. ನಿಂಗೇನು ಅನಿಸ್ತಾನೆ ಇಲ್ವಾ??" ಅಂತ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕೇಳಿದರೆ  , ಅವನು ಹೇಳುವುದನ್ನ ತನ್ನನ್ನ ತಾನು ಮಿಟುಕಿಸುವಮೂಲಕ ತನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿಗೆಯ ಭಾವವನ್ನ ಹೊರಗೆಡಹುತ್ತದೆ !!! "ಹ್ಹೀ.. ಹ್ಹೀ.. ನೋವು?? ನಾನು ಅದು, ತುಂಬು ಸ್ನೇಹಿತರು.. ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ನನ್ನ  ಆಪ್ತಮಿತ್ರನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದೆ!! ನನ್ನ ನೋಡದೇ  ನಿದ್ದೆನೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ!!! ಅದಕೆ ಆಗಾಗ ಹೀಗೆ ಬಂದುಹೋಗಿ ಮಾಡುತ್ತ, "ನನ್ನ ಮರಿಬೇಡ ಕಣೋ....."  ಎಂದು ನನ್ನನ್ನ ಆವರಿಸಿ ಅವನನ್ನ ಅವನು ಸಾಂತ್ವಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ! ಅದಕೆ ನೀನ್ಯಾಕೆ ಅಳೋದು ಮರಾಯಾ??
       ಇಸ್ ಜೀವನ್ ಹೇ... ಇಸ್ ಜೀವನ್ ಕಾ.... ಯಹಿ ಹೇ ಯಹೀ ಹೇ ರಂಗರೂಪ್... ಥೋಡಿ ಗಮ್ ಹೇ... ಥೋಡಿ ಖುಷಿಂಯಾ....." ಅಂದು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ.... ಹ್ಹ ಹ್ಹ.... ನಿಮಗೂ ಇವನೂ ಪಕ್ಕಾ ಮಂಗನೇ ಅನಿಸಿರಬೇಕಲ್ವಾ???
             ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವಾ....... ಇವನ ಸಂತೋಷದ ದಿನವನ್ನ... ಕ್ಷಣವನ್ನ.... ಇವನದೇ ಆದರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಾನೆ!! ನನ್ನನ್ನೂ ಅಷ್ಟೇ ಆನಂದದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ.... ಆದರೆ ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ... ಆಗಿ ಹೋದ ಸಂತೋಷದ ಘಟನೆಗಳನ್ನ... ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರೆ..." ಆದದ್ದು..ಅದು ಏನೇ ಇದ್ದರೂ... ಪುನಃ ನೆನಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಡ... ಹೊಸದಾದದ್ದೇನಾದರೂ ಸಂತೋಷಿಸುವ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನ ಹುಡುಕು ಮಾರಾಯಾ..." ಅನ್ನುತ್ತಾ... ಸಪ್ಪೆಮೋರೆಹಾಕಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ...!! ಅಂದರೆ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣವೂ ಕೂಡ ಹೊಸದು.... ಅದನ್ನೇ ಹಾಗೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗು.... ಅನ್ನುವ ಭಾವ ಅವನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿ, ನನ್ನನ್ನ ಆನಂದ ಪುಳುಕಿತನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತದೆ!!



                ಯಾಕಪ್ಪಾ........ ಈ ದಿನ ಹೀಗೆ??? ಏನೂ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸೇ ಇಲ್ಲ......., ಛೇ!! ಆ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ಬೇಕೇನೋ??? ಯಾಕೋ ಬೇಜಾರ್ರು ಕಣೋ!! " ಅನ್ನುತ್ತಾ... ನಾನು ಕುಳಿತು ಕೊಂಡೆ ಅಂದು ಕೊಳ್ಳಿ.... ಅವತ್ತು ಇದೆ ನನಗೆ ಗ್ರಾಚಾರ!! ತಿಂದು ತೇಗಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ ನನ್ನನ್ನ!!! ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಹೆದರಿಯೇ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳು ಮಾಡಿ-ಮುಗಿದು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ...ಆದರೆ ಅವನು ಮಂದನಾದರೆ ಮಾತ್ರಾ..... ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಆಗುವುದೂ... ಆಗದೇ ಇರದಂತಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ......!
                      ಇನ್ನೂ ತಮಾಷೆ ವಿಷಯವೆಂದರೆ.... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತೀರ ಮಂಗನಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ!!!.... ಏನೋ ಒಂದು ಆಲೋಚಿಸಿ, ಅದನ್ನ ಅಧ್ವಾನಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪೇಚಾಡುವುದನ್ನೇ ನೋಡುವುದು ಬಲುಮೋಜಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ!!! ಆದರೆ... ಏನೇ ಬರಲಿ.... ಏನೇ ಆಗಲಿ.... ಅವನು ನನ್ನ ಸಾಂಗತ್ಯವನ್ನ ಮಾತ್ರಾ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ...!! ಏಕಿಷ್ಟು ಖಡಾ-ಖಂಡಿತನಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಿರೋ...??  ಕೇಳಿ...... ನಾನು ತೊಂದರೆ ಒಳಗಾದರೆ.... ತಕ್ಷಣ ನನ್ನನ್ನ ಸಾಂತ್ವಾನ ಮಾಡಿಲಿಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸುತ್ತಾನೆ, ನನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿದಾಗಿನಿಂದಲೂ ನನ್ನೋಟ್ಟಿಗೇ.. ಆಡಿ-ನಲಿದಿದ್ದಾನೆ..., ನನ್ನಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ದೂರವಾಗಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರೆ... "ನಿನಗೆ ನಾನಿದ್ದೀನಲ್ಲಾ.... ಮತ್ಯಾರು ಬೇಕು ನಿನಗೆ?" ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ..... ನನ್ನ ಯಾವಾಗಲೂ ನಗು-ನಗುತಾ ಇರಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ....

        
                    ಮತ್ತೂ ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ..... ಅವನು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಕೂಡ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಿಲ್ಲ... ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಕನಸಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಯೋಗಕ್ಷೇಮ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ!!  ನನಗೆ ತಿಳಿದ ಹಾಗೆ, ಯಾರಿಗೂ ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಬಯಸಿಲ್ಲ ಅವನು!!! ಅವನಿಗೆ ಕೇಡು ಬಗೆದರೆ.... "ಇರಲಿ ಬಿಡೋ... ಇದೆಲ್ಲಾ ಮಾಮೂಲು ಅಲ್ವೇನೋ??".. ಅಂದು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ ನಗುತ್ತಾ!! ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನೇ... ಕಲಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ... ತಿಳಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ... ತೋರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ....!! ಇಂತವನು ಹೇಗೆ ನನ್ನ ಬಿಡಲು ಸಾಧ್ಯ ಹೇಳಿ?? ಹಾಗೆ ಅವನು ಬಿಟ್ಟರೂ.... ಅವನನ್ನ ನಾ ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲಾ!!??.... ಅವನು ನನ್ನವನೇ... ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಕೂಡ... ನನಗಾಗಿಯೇ ಅವನು ಹುಟ್ಟಿರುವುದು...!!
        
               ಕೊನೇಗೆ ಮತ್ತೊಂದು  ಹುಚ್ಚಾಟವನ್ನ ಹೇಳಲು ಮರೆತಿದ್ದೆ... ಇದನ್ನ ಹೇಳಿ ಈ ದಿನ ಸುಮ್ಮ ನಾಗುತ್ತೇನೆ.... ಹೆ ಹೆ ಹೆ........ ಅವನು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವಾಗಿನ.... ಅವನ ಪಾಡು...!! ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎಷ್ಟೇ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿರಲಿ.... ಮತ್ತೆ-ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸತನವನ್ನ ಬಯಸುತ್ತಾನೆ!!! ಪ್ರತಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೂ ಮೊದಲ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದೇ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ!! ಅಷ್ಟೇ ಅದರಿಂದ ಪೆಟ್ಟುತಿಂದು ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ ಕೂಡ!! ಇಂತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನೆಲ್ಲಾದರೂ.... "ಯಾಕಪ್ಪಾ ನೀನು ಹೀಗೆ??" ಅಂತ ಅವನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ ಅಂದಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳಿ.... ಅವನ ನಗೆಯನ್ನ ನೋಡಿ... ನನ್ನ ನಗುನ ತಡೆಯಲಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ!!! ಇವನು ತೀರಾ... ನನ್ನವನಾದ ಹುಚ್ಚ ಕಣ್ರೀ..... ಹೆ ಹೆ ಹೆ.......... ಏನೇ ಆಗಲಿ........ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನಿಗೂ ಸ್ನೇಹಿತನು ಬೇಕೆ ಬೇಕು..... ಅದೂ "ನನ್ನಲ್ಲಿನ" ಈ ಸ್ನೇಹಿತನು............ ಹೆ ಹೆ ಹೆ........ ಮುಂದೆ ಬೇಡ...........
                 ಹೋಯ್...... ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ........ ಅವನು ಮುಂದೆ  ಮಾಡುವ ಅವಾಂತರವನ್ನ...... ಇದೇ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ.... ಮುಂದೆ ತೀಳಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇನೆ.... ನೀವು ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದು.... ಅದನ್ನ ಆನಂದಿಸುವಿರಲ್ಲವೇ?????

5 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು:

  1. ಮನದಾಳದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಬೇಲಿ ಹಾಕದೇ ಬರೆದ ಮೋಡಿ ಅದ್ಬುತವೆನಿಸಿದರೂ..ಅವನ ಭಾವನೆಗಳ ಮಹಾಪೂರವನ್ನೇ ಹರಿಸಿದ್ದು..ಕೆಲ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ದುಗುಡಗೊಂಡು..ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಮನಸಿನ ತಾಕಲಾಟಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ ರೀತಿ ಅಮೋಘ..ಬರವಣಿಗೆಯ ಒರೆತ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ..ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರೆಸು...

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ
  2. ಒಳ್ಳೆ ಬರವಣಿಗೆ , ಮುಂದುವರೆಯಲಿ :) ಹಾರೈಕೆಗಳು .

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ
  3. ಕಾವ್ಯಾದರ್ಶ, ಕವನ ಹಾಗೂ ಈಶ್ವರ ಕಿರಣ ಭಟ್ಟ್ರಿಗೆ.. ಧನ್ಯವಾದ.... :) ನಿಮ್ಮ ಹಾರೈಕೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ.. :)

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ
  4. ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದು. ಓದ್ತಾ ಓದ್ತಾ ಬೇರಾವುದೋ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರ್ಕಂಡ್ ಹೋತು. Nice.......

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ